Öl De Öleyim Şiiri - Gülsen Dede

Tenime ay düşer, fikrime gözlerin
Zifiri günler ışıldar bakışlarınla
Kızılca kıyamet iken yokluğun
Gün batımında doğar umudum...
Öyle bir işleyiş ki ruhumda
Yeniden hep yeniden büyür asi gençliğim
Bir demet gülün,
Elimde kalışı kadar kanar
Kimsesizliğim.
Enginliğinde serinlerken tenim
O gözler yok mu, çakmak çakmak
Yakıp ta tenimden söngün alevleri
Küllerinden doğmak bile yeter canıma
Bir tek günlük nefes ömre değer.
Arada bir de olsa geliver ,
Gülüver
''Öl'' de öleyim...