Ol Aşktır Şiiri - Sedat Çakmak

Aşık isen sen güle, neylersin sen bülbülü,
Arı bal yapmak için,konup emer ol gülü,
Odun kömür dururken, yakar mısın sen külü,
Odunu kül eyleyen, toz eyleyen ol aşktır.

Ferhada dağ deldiren, ırmaktan su çağlatan,
Mecnunu çöle iten, erenleri ağlatan...
Yeni doğan yavruyu, anasına bağlatan,
DUyguların yücesi, doruktaki ol aşktır.

Sevgiliyi sevene, pervane edip duran,
Kabe´nin çevresine, Mekke şehrini kuran,
Nice yüreği çelen, nicelerini vuran...
Diyar diyar gezdiren, seyyah eden ol aşktır.

Ey yüceler yücesi, aşkı sonsuz Allah´ım!
Benim sevene değil, sevmeyenedir ahım,
Sevmedimse şu dünyam, gündüzüm ve sabahım,
Zifiri karanlıktır; Aydınlığı ol aşktır.

Aşkından parlayıp da, devran eyleyen hilal,
Yörüngede gezenler, düşüneni eder lal...
Tutsak olan insana, kurtuluştur istiklal,
Bunların öz kaynağı, sevgi ile ol aşktır.

Aşklar çoktur kardeşim; Kimi sever insani,
Kimi Rahman´i sever, kimi sever cismani...
Sevgi kalbe mahsustur, tatbikidir lisani,
Kimini yüceltirken, kimini yeren aşktır.

Ah! O kör olasılar,yaran olmayan yarlar,
Aşk şerbetin içmeyip, ölüp kabre varanlar,
Ocakları yok olur, gider sapa saranlar...
Salınıp rüzgar gibi, sürükleyen ol aşktır.

Ham iken pişenleri, gönülden taşanları,
Taş yürekli kalp iken, ufuktan aşanları,
Kamer mücizesinde; inkarcı, şaşanları! ..
Hak yolunda eriten, hamur eden ol aşktır.

Dalda öten şu kuşlar, denizdeki balıklar...
Zikreyleyip dururken, bunca nice varlıklar,
Bir gün son bulup gider, başa gelen darlıklar,
Bunları son eyleyen, sabırdır ve ol aşktır.

Gökten inen şu yağmur, kışın beyaz kar olur,
Düşman bildiğin kişi, birgün sana yar olur,
Çalma el kapısını, gün olur ki dar olur...
Gönül kapılarını, ardınca açan aşktır.
(Borçka:1992)