OL’abiliyor musun? OL’dun mu?

Şu hayata ne fikre ve zikre inanıp geldim bilmiyorum. Bana eşlik eden onlarca düşünce, yüzlerce akıl, binlerce olay, onbinlerce kitap, yüzbinlerce insan oldu… Bu kadar yolun sonunda anladım ki gelenler sadece bana beni göstermek içinmiş.

Sen hayata hangi pencereden bakıyorsun bilemem, bildiğim birşey var ben senin pencerene saygı duyuyorum, doğrularınla kendini var ettiğin ve ifade ettiğin için. İster sağcı ol, ister solcu, ister en radikalinden dindar, istersen ateist lakin hepsinin toplamından öte İNSAN olabiliyor musun işte benim için önemli olan O…

Yani bir çiçeği dalında sevebiliyor musun?
bir çimene özür dileyerek basabiliyor musun?
sokakta aç bir kedi gördüğünde için eziliyor mu?
insanlar eziliyorken haklarını arayabiliyor musun?
yaşamı güzelleştirmek için çaba harcıyor musun?
Bir tek dalını incitmeden bir ağaca dokunabiliyor musun?
Bir tek insanı kırmadan yanından geçebiliyor musun?
Yerlere bir tane bile çöp atmak sana eziyet olabiliyor mu?
Hayata baktığın pencerede hem toprağı hem gökyüzünü görüp gülümseyebiliyor musun?

İşte o zaman gel kapıma ve bana de ki SEN YANLIŞSIN ARKADAŞ… Yoksa SEN’de masum değilsin be dostum. Kurtarmaya çalıştığın hangi fikirse, ondan sıyrılda önce kendini kurtar. Neden biliyor musun? Kendini kurtarmazsan, ne ülkeni, ne dinini, ne düşünceni ne de yaşamı kurtarabilirsin.