menzildesin çocuk
sana haram edilmiş
aşın
toprağın
sen uzatırsın elini
yetime
aça
gönlü taş tutmuş kula
kırar elini kolunu hayat
yaban ol
kum ol
taş ol
duvar ol
kafes ol
serpilecek bir damla suyun yok
alevlenen gönlüne
sen düşüneceksin seni
hangi hayatı gördün
ardından elinde bir kaseyle gezeni bir faniye
düşme beklentilere
şimdi kalk ve tövbe et
cüssene layık ol
hayattan at köprüleri
yakma canını artık
sen hiç bir zaman tam olmayacaksın
umudunu kaybetme değil
um ve olsun kara çocuk
Kayıt Tarihi : 20.11.2014 20:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Çağrı Erdem](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/20/ol-98.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!