Onu sevmemek, sevmemeye çalışmak; Sevmeye çalışmak kadar imkansız. Biliyorsun değil mi? O aslında yok. Sen de var olan tek şey kalp ve o çarptığı sürece, hissedeceksin.
Evet! Unutmaların paradoks olduğu zaman dilimi bu anlar. Yanlış olduğunu, hatanın daniskasını yaptığını bilirsin de vazgeçemezsin O’ndan. Lakin gönlünü coşturan o mükemmel hayali yok sayamazsın. Aslında; O yok! Kocaman bir boşluk, belki karaltı ya da gördüğümüzü zannettiğimiz serap. Bilmen gereken, Eğer sen var isen, yani azıcık kendine saygın varsa asla olmamalı öyle biri. Sıkışırsan gönlünle aklın arasına bir an düşün ve de; O Yok! Zira O’nun olduğu yerde bitiksin, ufacıksın, sıfırsın yani koskoca bir “HİÇ” sin. Anlamıyorsun değil mi? Aşk sana iyi gelmiyor. Bu saatten sonra ne bekliyorsan sevmekten. Aşk senin neyine ki zaten.
Hem, ne sanıyordun; sevecek miydi seni? . İsteyecek miydi senin istediğin gibi. Komik adam. Ne bekliyordun? Hislerini mi hissedecekti? Hele hele bak burası gerçekten enteresan, karşılık mı verecekti. Düşündün mü gerçekten bunu! Sana inanamıyorum. Yaptın di mi? Düşündün yani! Ah aptal aşık, zeka fukarası zavallı, yani kalkıp sana hülyalı hülyalı bakarak “Seni Seviyorum” mu diyecekti. Bu kadar komedi yeter. Şimdi aklını başına al, dürüst ol kendine…Bağımsız yüreğinle hislerine prim verme. Odaklan… Sadece kendine söyle, telkin et… “O YOK”, “O YOK” “O YOK”. Hiç olmayan biriydi zaten O. Gönlünün oluşturup gözlerine akseden bir hayalden ibaret içindeki asla kapanmayacak eksikliğindi O. Hem Başlayan bir şey var mıydı ki devam eden şeyler olsun. Elinden ne geliyorsa artık. Kendine bir iyilik yap ve git “ÖL”…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta