Küçük bir akvaryumda yaşayan minicik bir balık varmış, balık o kadar küçükmüş ki, sahibi bile zaman zaman varlığını unuturmuş , bir gün akvaryumun suyunu okyanusa boşaltmış içindeki balığa hiç acımadan. Okyanus o kadar heybetli, derin ve büyük olmasına rağmen o minicik balığı farketmiş, onu sarıp sarmalamış ancak, ürkekliğini farkedip onunla konuşmaya başlamış, gel zaman git zaman, balık okyanusun onu koruduğunu anlayıp, onu sevmeye başlamış ve zamanla aşık olmuş ancak, okyanustan emin değilmiş, çünkü o heybetli uçsuz bucaksız bir Okyanusmuş ve bu micik balık karşılığı olmadığını düşünüp, aşkının acısıyla derinlere inmeye başlamış. Bunu farkeden Okyanus ürkek balığa seslenmiş birden;
Gel ama aniden,
-Ve giyin üzerine
-Okyanustaki yakamozların parlaklığını
-Öyle çık karşıma hiç düşünmeden,
Sen kelime olsan
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta