Okyanusta Cirpinis - Deneme

Hersey bir selemla baslamaz mi zaten? Tüm sevgiler, dostluklar, asklar, güzellikler. Bazen güzel saydigimiz seyler bile güzelligini yitirir ve nefrete dönüsür. Iste o zaman insan bazen selam verdigine bile pismandir hayata. Pismanliklar okyanusus kadar büyüdügünde, keskeler arttiginda! Keskeler o pismanliklar okyanusundaki onbes metre büyüklügünde dalgalara benzer. Öyle bir icine cekerki okyanusun tuzlu suyu, elini caresizce bosluga uzatip cirpinirsin. Umutsuzca uzattigin elde bir el hissedersin, gülümsersin suyun icinde. Agzini actiginda o tuzlu suyun bogazini nasil yaktigini hissedersin ama önemli degildir bu. Nasil olsa sana uzanmis bir el vardir ve yukari dogru ceker seni. Dalgalar yüksekligini yitirir. Sana uzanan elin sahibi ile birlikte kiyiya cikmak istersin. Fakat vucudun ve ruhun o kadar alismistirki pismanliklar okyanusunda cirpinmaya, cikamazsin. Cok zordur artik kiyida yasamak sanaama genede korkularini yenmen gerektigini ve o buz gibi bedenini sarmis sularda kayip olmamak istegin o kadar yüksektirki kendini birakiverirsin o elin sahibine! !