Okyanuslar Ötesine Sevgi Saçanlar

(02.01.2007)
Yıl geçti, bütün yapraklar koptu ömürden,
Kim bilir, ne düşünceler geçti zihinden.
Günler bir su oldu, akıp gitti maziye,
Bazen ah! Bazen de sevgi geçti kalplerden.

Dünyanın her bir yanında zulüm kol gezdi,
Zalimler masumları acımadan ezdi.
Anneler, balalar ve çocuklar ağladı.
Kadre uğrayan herkes hayatından bezdi.

Her tarafta Ebu Cehiller dolaşırken
Zalimin zulmü ile mazlumlar inlerken
Muhammedi ruhlu erler çıktı meydana.
Dünya kardeşlik türküsünü sayıklarken.

Dertlendiler dünyanın bitmeyen derdiyle.
Yaklaştılar kırık gönüllere sevgiyle.
Akıncı ruhuyla kıtaları dolaşıp
Donattılar muhtaç sineleri bilgiyle.

Koştular bıkmadılar, asla yılmadılar,
Gönüllere girip sevgiden taht kurdular.
Hoşgörü diyip barış deyip yürüdüler,
Dizlere derman, gözlereyse fer oldular.

Yerküreyi kara bulutlar kaplasa da,
Habis ruhlular kin kusmaya çalışsa da
Işığa sevdalı yiğitler yılmadılar.
Önlerine dev gibi engeller çıksa da.

Dağları aştılar, denizleri geçtiler,
Her yana sevgi saçtılar, sevgi biçtiler,
İnsanların ümit soluması uğruna,
Anneden, babadan ve evlattan geçtiler.

Zorlar kolay oldu, mesafeler kısaldı.
Karanlıkların yerini aydınlık aldı.
Gönüllerden gönüllere köprüler kurulup
Öfkenin yerini sevgi, muhabbet aldı.

Sevgi adacıkları kurdular her yana.
Dostluk şerbetini içtiler kana kana.
Fedakârca tüm sıkıntılara katlanıp
Hor görmeden kardeşçe baktılar insana.

Yılmadı hiç yaşatmak için yaşayanlar,
Okyanuslar ötesine sevgi saçanlar.
Yunus’un sevgisi parolamız diyerek,
Bu sevdayla gönüllere önden koşanlar.

Anadolu kapısından bir bir çıktılar
Anneler gibi etrafa şefkat saçtılar.
Yanık yüreklerin feryadını dinleyip
Dünyaya sevgi dolu bir çığır açtılar.

Ercan KURBAN