Okyanus mavisi gözlerine,
Akan nehir oluyorum sana gelirken.
Ve geldiğimde,
Ağlamaman için oyuncağın oluyorum.
Çünkü sen ağladığında ben,
Gözlerinden akan,
Yanağından kayan,
Düşüp toprağı sulayan,
Göz yaşın oluyorum.
Sonra hızla yağmur bulutuna tırmanıyorum,
Orada su oluyor, yağmur oluyor,
Yağıyorum yeryüzüne ve sana doğru.
Yalnızca sana,
Senin o okyanus mavisi gözlerine akan,
Bir nehir oluyorum tekrar, tekrar.
Seni ağlatmamanın yollarını arıyorum,
Senden ayrılmamak için,
Gözlerinden akıp, yanağından kayıp,
Toprağa saplanmamak için,
Çareler arıyorum.
Ama nafile bu uğraşlar,
Nafile bu nehir olup akmalar.
Nafile evet, çünkü anladımki,
Ben seni ağlatanım.
Anladımki seni taşıran son damlayım.
Şimdi son kez nehir oldum akıyorum,
Okyanus mavisi gözlerine doğru,
İçim kanayarak.
Son akışım bu sana.
Son kez ağlayacaksın
Ve ben gözlerinden akıp, yanaklarından kayıp,
Toprağa saplanacağım.
Ve düştüğüm o topraktan kalkmayacağım.
Taa ki sen ağlamayı unutana kadar ya da,
Yüreğinde bana yer açana kadar.
HEP AMA HEP ORDADA KALACAĞIM
Kayıt Tarihi : 24.12.2005 21:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
***10*** puan
kemal tekir adyge
Gözlerinden akıp, yanağından kayıp,
Toprağa saplanmamak için,
Çareler arıyorum.
Ama nafile bu uğraşlar,
Nafile bu nehir olup akmalar.
ne güzel duygular akmış sel olmuş
Suna Doğanay
Bu teni toprağa,
ruhumu,
kalbimi sana,
ömür boyu hapsettim,
Anahtarını,
balıkların bile bilediği bir okyanusa attım,
kimseler bulup,
seni kalbimden cıkaramasınlar diye....
Evet şair kardeşim,
güzeldi,
alıp götüren satırların vardı ama,
okyanusa ulaşırken,
dere önlerindeki o taşlar olmamalıydı....
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (13)