Okyanus Halkı Şiiri - Nilgün Nart

Küçük bir teknesin sen
Şu Sonsuz okyanusta
Bilirim
Nicedir gitmektesin
Gece gündüz bir liman uğruna
Topun tüfeğin bir teknedir
Sahip olup olacağın
Kara-yokluğunda.
Belli ki teknen oldukça
Sen de var olacaksın
Şu Sonsuz Okyanusun bir ucunda,
Öyleyse dinle Tek-Ne
Bak neler oluyor
Okyanusun dibinde ve az ötede
Yeri göğü çatırdatarak inlete inlete
Amansız bir Fırtına kopmuş geliyor…
Bil ki;
Dalgalardan duydum akşam
Fısıldıyorlardı
Okyanus Halkı’na sessizce…

Duyduklarıma inanamadım,
Şimdiden bir bulut çöktü göğsüme
Kara-yokluğunda,
Bitmeyen bir kabusun içinde
Karanlığa bakmaktan yorgun,
Yaşamı hiç görmemiş gözlerimin
Tükenmiş Zamanlar öncesinden
Buğday tarlasında, bir darıda kalan
Hak’kı için
Ümit besliyorum,
Farzet ki, Tek-Ne
Düşmüş -Bir- galaksinin gezginiyim
Bilmekteyim ki…
Nefsin virüsü
Bir zamanlar
Kemirmiş sönmüş yıldızları da.

Dinle öyleyse…
Dinle ki
Ümit beslesin yüreğim her hücreden
Hücre ki
Işıyacak bu beden gemisinden
İnan bana bir hata varsa
Suçlusu,
Güneşi hiç görmemiş sözlerim Ol’sun

Dinle

Sen ki küçük bir teknesin
Eğer ki görebilirsen
Kendine -Ne- ettiğini
Bir ümit,
Varacaksındır güvenli bir limana.

Bırak hadi
Elinde ki nalıncı keserini.
Hiç şüphen olmasın ki
Ufak ufak kemirmektesin
Dünya bedenin, Ol’An -Gezegenini-

Nice zamandır
Dağ tepe orman, börtü böcek
Haykırmakta sana
Sonlandırdığın yaşamlarla…
Hatta
-İnsanca-
Ve kardeşçe yaşamaya koyduğun noktayla.

Hadi bırak nalıncı keserini…

Dur
Dur da bir bak
Keserinin ucuna
Ve dişlerinin arasına,
Ne canlar var…
Ve tahmin edeceğin gibi…
Başka bir keserin ucunda da senin canın var.

Duy SESİNİ
-Dünyaana- ne zamandır İSYANDA…

Belli ki çok, çok uzaklarda
Boşluktaki bir fırtına
Alaboralar koparmakta
Vakit yakındır ki
Seslenmekte -Dünyaana-
Kaybettiği
Ormanlarla balıklarla
Kirlendiği
Havasıyla suyuyla
Ağladığı karanlıklarda

DUYAN Dostlara

“hadi tası tarağı toplada
Gidelim, insanın Bilinç Ol’duğu,
Yaşamın -Yaşatıldığı- limanlara”

Duyuldu ki sesi Dünyanın,
Kopacak bir fırtına
Alemlerde
Tıpkı
Evrenin değirmeninde
Ezilen Buğday taneleri gibi,
Yıldız tozları düşecek yine
Bilincin Toprağına
Sonsuz Başlangıçta
Ve
Ekmekler karılacak tez zamanlarda
Zira ateşler yandı çoktan kazanların altında
Yaşanacak bu fırtına

-Çare yok-

Henüz vakit varken
Atarsan elinde ki
Hep kendine yontan nalıncı keserini

İster fırtına kopsun
İster yer yarılsın
İsterse güneş donsun

Sonsuzluğun İndinde
Bulunacak inanana güvenli bir -Yuva-

Kim bilir
Belki de yalnız sen olacaksın cümle Alemde
Güvenli bir Limana yanaşan
Ve Alemleri de Birlikte yüreğinde taşıyan

Kalpten Ol’An
Ve
Kalbi Ol’An

Okyanus Halkı’ndan Olacaksın…

Ne Mutlu Sana.

.................... 12.06.2010