Okyanus Şiiri - Feride Ömür

Okyanusun gözlerimin rengini kıskandığı günlerdi
Ve sabah rüzğarı saçlarıma tutkun
Bulutlar ağlamaklı gözlerimden utandı
Bir ben kalmıştım suskun
Yorgun ve umuttan yoksun
Bu hep böyle kalmalı
Sessizliğim okyanusun koynunda yatmalı

Okyanusun gözlerimin rengini kıskandığı günlerdi
öylesine kıskanırdı ki ki köpük köpük dalgalar
Deniz çıldırır kasıgalar kopartırdı bağrında
Gözlerimin rengini bulabilmek uğruna
Karıştırmak için tüm mavileri

Saçlarıma tutkun sabah rüzgarı
Eserdi delice karıştırabilmek için saçlarımı
Yer gök birbirine karışırdı
Uğultusu kulaklarda çınlardı...çınlardı da
Bir türlü ulaşamazdı saçlarıma

Bulutlar ağlamaklı gözlerimden utanıp
Olabildiğince ağlarlardı
Penceremi döverlerdi esen fırtına ile
Ama ne kadar uğraşsalarda
Ağlamaklı gözlerimden fazla yağamazlardı

Bir ben kalmıştım....suskun
Bir ben...yorgun ve umuttan yoksun
Ne okyanus bozabilirdi suskunluğumu
Ne delice esen rüzgar
Ne de ağlayan bulutlar

Ben sesimi okyanus dibindeki
midyede saklamıştım inci taneleri arasına
Ben sesimi rüzgardan saklamıştım
Ulu bir ağacın yaprakları arasına
Ben sesimi yağmurdan saklamıştım
Minicik bir kaynaktaki damlalar arasına

Okyanusun gözlerimin rengini kıskandığı günlerdi
Ve sabah rüzğarı saçlarıma tutkun
Bulutlar ağlamaklı gözlerimden utandı
Bir ben kalmıştım suskun
Yorgun ve umuttan yoksun
Bu hep böyle kalmalı
Sessizliğim okyanusun koynunda yatmalı