Okyanus Şiiri - Yavuzcan Pınar

Bir ertesiydi mutluluğun
Bitmek bilmeyen bir gülüşün
Son yaveriydi
Uzun yıllar boyu
Düşleriyle ördüğü pelerini
Bir halı misali sermişti aitliğe
Gözünde okyanus var kadın
Yakma beni
Ben ki yanışlardan
Boğulmuşlardan
Zikrettim dilime
Dilime bir zabıt lazım benim
Zapt etmedim
Bazen
Sen duyma beni
Yapamam
Duymadan
Edemem
Duyarsan
Duyacaksan
Kırılırsan
Kıracaksan
Bir gün
Solarsan bedenim
Bana küsersen
Sessiz zarfsız
Dilsiz pulsuz
Eşsiz sözsüz
Bir mektup var yüzümde
Aynı adrese gidecek
Mutluluğun bir ertesi