Okyanus Şiiri - Mehmet Selim Bataroğlu

Çocukluğumu astım önce kendi dar ağacımda.
En güzel çağlarımda cellatlığı öğrendim
Nice kitapların üstüne basarak uzandım boğazıma
Hep uzağında kaldım okyanusların
Okyanus sevdam yürek zıpkınlarıyla tanıştı
Yunus olmayı özgürlüğün kanadına taktım
Okyanus olamadım yunusça süzüleyim
Yunusça kayboluvereyim yosunların arasında
Be hey! ! ! bunada izin çıkmadı okyanus sahibelerinden.
Ne okyanus olabildim korkusuzca
Nede yunus olabildim özgürce...
Her okyanus kendi yunuslarını koydu denizine
Ve her özgür kıvrılmalarımda kendi okyanusumu yenildim...
Bu bir okyanus sevdası
Sonra muhteşem görünüşlü bir gemi yaptım kendime
Issız adalarda mahsur kalan yüreklere demir aldım
Sakindi oysa demirimdeki liman
Yetişmeliydim gitmeliydim bilmeden ama gitmeliydim
Bildiğim gitmeliydim.
Okyanusta kara görünmez bilirmisin?
Yürek tüccarı korsanlar istila eyledi gemimi sonra
Ne yunus
Ne okyanus
Ne de ihtişamlı bir gemiye
Yar olabildim...
Kağıttan yaptığım bir gemim var şimdi..
Ona kaptanlık sevdasındayım.
Okyanusu bilmem ben..
Belki görme hayali
Bilmem ki?
Belki okyanus benim
Belki sensin
Bilinmez ki...