Okyanus Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

okyanus ortasında dibe ulaşmaz büyük gemilerin demirleri,
atmaya gerek kalmaz birleşik zincirleri,
kopunca duygusu erir kısa manevraların....
gözüm üstünde kalmasın,
tüm bakışlarımı bir zarfa koy ve postala yüreğime...
gece olmadan yıldızlar düştü,
küstü sözcüklerim sana inatlaştığın köprüde,
sen gel geç,
yıldızlara benzerim her karşıma geldiğinde....
tehlike anları bazen çanlarını çalmadan çıkar yoluna,
çekirge gibi zıplarsın,
sonunda bastığında ayağını yere,acırsın.....
cesaret,altın yaldızlı akılsızlığın şöhret sancısına esaretidir yanlış kalpde,
bedelini ayaklar çekmez her zaman,
işkence mevsimi erken gelir usulsüz öpüşmelerde....
her oyuna zar atılmaz,
zor atılan ekinler büyürken başlarını eğer,
mahsül helal ise yenmeye doyulmaz,
haram ise,
yenilmek zarların kaderidir...
sonsuz kırılganlığın tepelerinde rüzgarla oynaşan iki kirpik,
endişelerimin intihar ettiği koyu karanlık dağıldı,
sulanan her çiçek açmaz kendini,
umursamadan yoluna devam eden her güneş karanlığı tadar zamanı gelince...
tahtası olmayan hedefler,
bir süre uçtuktan sonra hep yere düşerler......