Okuyana Şiiri - Mustafa Yaralı

İşte sana kâinat, en büyük kütüphane,
Hiç kusursuz işleyen, nizamlardan okunur.
Evren içinde evren, baştan sona şahane,
Mikro, makro kurulmuş, mizanlardan okunur.

Davut’a aşk gelince, güneş doğdu çıradan,
İsa; Seir dağından, Musa; Turu Sina’dan,
Aydınlattı âlemi, vahi ile Hıra’dan,
Muhammedi davetle, ezanlardan okunur.

Silsileyi peygamber, beklerken aynı bapta,
Âlemlerin tek Rabbi, cümlesine hitapta,
Zebur, Tevrat, İncil’de, cem olmuş bir kitapta,
Lafız, suret, manalı, kur-anlardan okunur.

Uzaktaki yakında, yakınlar da uzakta,
Gece gündüz art arda, gurupta ile şafakta,
Her eşyanın sırları, enfüste ve afakta,
Harekette, sükûnda, duranlardan okunur,

“Şahdamarımızdan yakın” Ayettendir bu haber,
Her nerede olursak, O bizimle beraber,
“Cüz külün aynısıdır” demiş yüce peygamber,
Halk edenin Hak yüzü, bir insandan okunur.

Atomlar, moleküller, yapı taşımız genler,
Bir bütünden ibaret, onlar, senler ve benler,
Fizikle, metafizik, cümle ilimler fenler,
Basiretle görene, bu cihandan okunur.

Allah’tır onun adı, esmaların camisi,
Varlıkların maliki, eşyaların banisi,
Gönüllerin sultanı, yaralının hamisi,
Elif, Lam, Mim Yazılı, O her candan okunur.

11.06.2011…Mustafa YARALI