Okusana ey insan Şiiri - İsa Yıldıran

Duvardaki Kitab'ı kalbine indirmeden,
Derdine bir çare bulamazsın ey insan.
Cehalet kaplamıştı Hak ayet indirmeden,
Kitap sana seslenir, okusana ey insan.

O kitabın ilk emri, ''oku'' sen de bilirsin,
Cehalette o halde neden önde gelirsin,
Okumadan kitabı halin nasıl düzelsin,
Kitap sana seslenir, okusana ey insan.

Sırat_ı müstakim oldukça dar ve ince,
Bunu gördü insanlık kutlu Resul gelince,
Hayat dolu kitabı açı versen sen önce,
Kitap sana seslenir, okusana ey insan.

Ahireti sen iste, nefsin peşine düşmeden,
Koş yetime garibe, doğruluktan geçmeden,
Derman ol sen yaraya, daha fazla deşmeden,
Kitap sana seslenir, okusana ey insan.

Evladın, eşin, baban helalinden yesinler,
Haramdan sakın kendin bari mümin desinler,
Ayrılma o düsturdan, sende ayet görsünler.
Kitap sana seslenir, okusana ey insan.

Terketme sen sılayı, arada sor hal hatır,
Terazin olsun kitap, cezan olsa kırk satır,
Okuyup ve anla sen her gün iki satır,
Kitap sana seslenir, okusana ey insan.

Birbir soldu güllerin, öldü gitti dermeden,
Boşa geçti zamanın, artık sonu gelmeden,
Ölüm meleği gelip, tatlı canı vermeden,
Kitap sana seslenir, okusana ey insan.

İSA YILDIRAN