Okus Pokus Şiiri - Zennehar Yılmaz

Duman gibi yükselir nefis göze perde
Güneşin duada hep seni izler
Umudun nur olsa da gafleti sez der
Simaya düşünce karanlık yüzler

İs tutar demliği ateşe koyarsan
Gönülde demliğe benzer günaha sokarsan
İnatçı kul olup nefsi ezersen
Elmasa dönderir dua selamı

Rengârenk ışıklar göze değince
Kamaşır gözlerin dünya malıyla
Tasarruf edip de bir, bir söndürsen
Nur olur yüzüne yağar dua ile

Doldursan ne kadar delik sepeti
İnsanı mahveder zenginlik derdi
Bilinmez gibi görünse gönülün dengi
Duadır şerre silgi, bastırdıkça kalmaz biline rengi

Eşikte durursan ceryanı çarpar
İnkârlık insanı her gün tokatlar
Seversen tokmağın başını okşar
Gaflete düşmeden dil dua ya düşsün

Bir avuç kumdur insan dünyada
Günahın yer çekimi olmaz ki burada
Yapışır kalırsın o avuç kumda
Rüzgârın duadır yalvar savursun

Denmesin sakın bu gün var yarın yokuz
Hayat değil ki bir okus pokus
Ölünce mezara yılanlar koruz
Demeden ellerin kalksın Mevla’ya

19.09.2012 08:24:50