Okunası Şiiri - Adem Bayar

Sen benim cümle düşüklüğüm,
Anlam bütünlüğümün bozulması.
Gece vakti güneş tutulması,
Güneş bundan habersiz...

Goncası açtıkça büyüyen,
Göze, ele, kalbe batan dikenim.
Sen benim fırtınam,
Yaprak dökenim...

Geceleri bana inat karbondioksit saçan,
Oksijenimi çalan
Ceviz ağacım...
Sen benim iskemlesi kırık darağacım...

Ne çare ki, vazgeçemediğim,
Hayatım da dahil,
Hiçbir fiyat biçemediğim...
Sen benim alnımdaki hayat çizgim...

Sana rağmen, sevdiğim,
Her şeyine, her haline boyun eğdiğim.
Sen benim anlamakta
Ve anlatmakta güçlük çektiğim...

Evet, kalbine kalbimle temas ettiğim.
O kadar sıcak ki kalbin,
İnsanın seyre dalası geliyor,
O da yetmiyor, dokunası...

Sen, benim kendime yazdığım
Ta Kaalu Bela'dan kabullendiğim yazgım...
Ne kadar saf ve durusun,
Ne kadar
Okunası...