Okumuş Yobaz Şiiri - Cengiz Numanoğlu

Dünyada yepyeni bir insan türü;
Üredi gün be gün, oldu bir sürü.
Künyesinden belli, meşreb kültürü
Göbek adı: çağdaş, adı: madrabaz;
Bir de soyadı var: okumuş yobaz!

Viskisi elinde, aklı belinde,
Doğmuş anasından, cambaz telinde,
Adâlet.. Müsâvat... Hep tekelinde;
Diploması dersen; cehline cevaz;
Câhilden beterdir, okumuş yobaz!

Eline saz versen, tutar tersine;
Bayılır soprano, tenor sesine.
Senfoniler var ya.. Gayrı nesine?
Kütük yontulmakla, kereste olmaz,
Bunun isbatıdır, okumuş yobaz!

Bağdaş kurmak için, ikbâl postuna;
Postal yalamakta, yoktur üstüne.
Tapar aynalarda, kendi büstüne;
Midesi geniştir, zillete doymaz;
Ne yese hazmeder.. okumuş yobaz!

Herkesten fazladır (!) , ondaki îman;
Altı gün toz duman, cuma müslüman.
Evde göstermelik, tozlu bir Kurân;
Ne var ki; haline, bir kere bakmaz;
Bir de fetvâ (!) verir, okumuş yobaz!

Para pul zengini.. Hayâ fakiri;
Bilmem nasıl paklar, toprak bu kiri?
İşte.. Böylesine zavallı biri;
Davul gümbür gümbür, lâkin uyanmaz,
Gâfil kere gâfil, okumuş yobaz!

(1998)