Okumuş Cahile Şiiri - Yılmaz Tosun

Okumuş Cahile

duydumki karartmışlar düşlerini...
işittimki söndürmüşler güneşini...
duydumki kırmışlar kanatlarını...
akıtmışlar gözlerinin selini.

ey yüreksiz seni..
ey okumuş cahil
kalem tuttuğu elleriyle kelle alan cellat...
seninkisi yürekmi,
öyle sansargibi kunduna getirip öç almak adamlıkmı...
öyle savunmasız bir meleğe el kaldırmak erkeklikmi...
bizim kitabımızda el kalkmaz aman dileyene
bizim kitabımızda küfretmek yakışmaz ağlayan bir yüze...
duydumki başkentin sokaklarına serecekmişsin beni..
duydumki rezil edecekmişsin şair hayalimi..

durma kaldırdığın silahı çak alnımın orta yerine...
durma yüreğin yiyorsa yürüsene üzerime..
bizim silahımız yüreğimiz,
bizim silahımız sevgimiz..
öyle uzaktanda tehditler savurmakta neymiş
biz anamızdan doğduğumuzda adamlığı öğretmişler,
ana demeden insan sevgisini aşılamışlar içimize,
senin yüreğinin karartısını
bizim gözlerimizin ışığı aydınlatır...
bizim yüreğimizde öyle iki kuruşa adam satılmaz..
biz ilk gözlerimizi açtığımızda karnımızı
güneşin memesinden emdiğimiz sütle doyurmuşuz...
bizim gözlerimiz o yüzden hep en güzel ışığı gösterir..
biz suyumuzu yağmurlardan almışız,
bizim damarlarımızda yağmurun sesini duyarsın,
biz mangal gibi yüreğimizi volkanlarda pişirmişiz terbiye etmişiz,
işte o yüzden bizim yüreğimizin kreterlerinden,
volkanlar patlatırız ayaklarımızın altına serip kendi cehennemimizi yaratırız..
ama en önemlisi savunmasız bir kadına kalleşçe
cahilce
küstahca
canice
asla el kaldırmayız...
öyle adam dediğin adam olmalı,
adam dediğin namludaki kurşun gibi durmalı,
ateşleneceği zamanı anlamalı....
adam dediğin hırçın bir denizde can kurtaran olmalı,
adam dediğin allahına kadar adam olmalı…..