Oturduğum yerden gülüyorum şu okumuş adama,
Duygularını tartıp, güya mantığa oturtan garibana,
Münafıklığı bilmeden ilke edinen o biçare zavallıya,
Düşünüyorum onu ne getirdi bu kalbsiz kalp duruma?
Böyle yüreksiz, kalpsiz yaşanır mı sorarım?
Ey! sevdayı mantığa oturtan, rakamlara gömenler,
Sirazesiz sayfalardan, eğilip bükülen soytarıdan,
Ne farkınız var?
Kifayetsiz bir muhterislik! nereye gidiyorsunuz?
Yalanarak, tutunduğunuz ipi mi sağlamlıyorsunuz?
Sizin paralı dalkavuktan, dökük dişli Polonius’dan
Ne farkınız var?
Böbürlenerek, kendi ellinizle yüreklerinizi öldürdünüz,
Şeffaflığınızı kaybettiniz, cehil izinde ant içerek,
Melekler su da yürürken, hafifçe dans ederken,
Derin karanlık aynalarınızda kendinizden ürktünüz.
Kayıt Tarihi : 23.4.2010 04:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama sizin aforizma şiiriniz den çok etkilendiğimi söylemek isterim aforizmanın hakkını vermişsiniz.
tebrikler.
TÜM YORUMLAR (1)