OKUMAYA SUSAYAN ÇOCuK Şiiri - Naime Özeren

Bu anlatacağım öykü
Okumaya susayan bir çocuğun,
Nihat’ın kısa hayatının kısa öyküsü.
Öykü değil aslında gerçektir özü.
Nihat çok çocuklu bir ailede
Çocukların en büyüğü.

Beşe geçecekti o sene,
Okuyup adam olacaktı
Kardeşlerini de kurtaracaktı.
Evlerinin karanlık mutfağında
Ders çalışıyordu Nihat,
Pencere bir tane ve ufaktı
Geceye kalsaydı dersler,
Girecekti devreye idare lambası…
Daha üçüncü sınıftayken
Çarpardı altı rakamı birbiriyle,
Çoğunun sonucunu çözerdi zihninde.
Kitap kurduydu Nihat,
Verdiğim kitapları okurdu bir nefeste…

Anne-baba çalışıyorlardı bahçede,
Küçüklerle ninesi evde.
Fındık para etmiyordu,
Sekiz nüfusa yetmiyordu.
Ninenin canı daraldı bir ara:
“Bu gün mayıs yedisi. dedi
Haydi git denize,
Yedi dalgadan geç,
Uslan da gel geriye! ”

Oysa deniz, evlerine dört kilometre.
Hiç yaramaz değildi Nihat,
Üstelik zekiydi de.
Kalk git dedi ya nine;
Çocuk da toplanıp gitti işte
Yanında bir akraba çocuğu ile…

Okumaya susamıştı çocuk,
Evlerinde ne kitap, ne gazete
Sahil yolunda arabalardan
Gazete atarlardı yollara
Çocuklar okusun diye.
Arabanın birinden bir gazete uçtu,
Nihat fırladı yola birdenbire
Olan o anda oldu işte:
Arkadan gelen araba çarptı çocuğa
Hemen götürüldüyse de hastaneye
Bütün çabalar nafile…
Daha yedi dalgadan geçmeden
Bir gazete uğruna Nihat
Canını vermişti hediye.
Acı haber hemen yetişti köye,
Yandı yürekler oldu pare pare

Bir türkü söylerdi son günlerde:
“Fırat kenarında yüzen kayıklar
Anam ağlar bacım beni sayıklar
Elbisem duvarda asılı kaldı
Kitabım bavulda basılı kaldı”
O’nun yanık sesi hâlâ dolaşıyor
Sanki fındık bahçelerinde…

Diğer çocuğun adı Nevzat’tı.
O, biraz daha şanslıydı
Ama şoktaydı,
Gerçi canı kurtuldu da
Bacaklarından sakatlandı.
Birkaç ameliyatla toparlandı
Yaşadığı faciayı ve Nihat’ı
Aylarca, yıllarca unutamadı
Hala düşünürüm içim yanarak:
Okuyacak kitabı olsaydı Nihat’ın
Acaba atlar mıydı yine de
Bir eski gazetenin peşine? ...