Okuma sen bu şiiri Şiiri - Hasan Odabaşı

sen sevda yolunda ilk attığım adım
ilk yüzüme düşen çocuksu pervasız gülüş
dilimden düşen anlamlı ilk bir çift sözdün..

sen alevleri arşa değen
yandıkça çoğalan külleri bile sen olan yangınım...

devrik cümlelerimin arasına sığınmış adın
gizemli tek sözcüğüm...

dağ başı yalnızlığımda hüküm süren deli deli esintim
çağıl çağıl boz bulanık akan ırmağımdın...

mısra mısra bezediğim onlarca şiirim
bu sevdaya kaç şiir sığar bilinmez şiirimdin...

senli sevişleri göksuda yakamoz hengamesine bıraktım
içimdeki senle bir bir eksilip

o dağın yamacında papatyalar gibi
hoyratca çoğalıyorum ...

kapa gözlerini
sen bakacağım bu aşağılar aşağısı yer yüzüne...

oysa silmeliyim
aklımdan seni anımsatan tüm şarkıları bir bir
bu kasaba gibi ardımda bırakmalıyım kimliksiz tüm ezgileri...

şimdi içimden geçip giden göçme kuşlar gibisin
bir başka bahara dönmek ne mümkün...

susturdum içimdeki senli ıslak sevinçleri
bir damla yağmura hasret kavrulmuş çöller gibiyim...

rehin bıraktığım
yüreğimin kalabalığına karışmış gölge gibisin
içimde senle rastlaşınca artık şaşırıyorum eller gibisin...

oysa yumdum gözlerimi görmedim çıkıp gidişini
artık korkuyorum sensizlikten...

yüreğimin baş köşesinde bitimsiz acımsın...

sustu içimdeki sevinçler
okuma sen bu şiiri söyleyemez sana söyleyemediklerimi...

Hasan ODABAŞI