Okuma özrüm var Şiiri - Mustafa Yaralı

“Oku” diyor amma, o ulvi kitap,
Okuma özürüm var, yazmak kusurum.
Canıma işliyor, o özlü hitap,
Okutan olmazsa, nasıl okurum?

“Oku” dedi amma, kastı ne idi?
Tek cevap arıyor, sorunun dibi,
Kitap, evrak, resim, bilmem ne gibi,
Beynimde çözer, çözer dokurum.

Üç defa sıkılış, hem de tadıyla,
Üç defa cevap var “bilmem” yâdıyla,
Neden Allah değil? Rabbin adıyla,
Gözümde canlanır, O anki durum.

Ezelden ebede gider gelirim,
Üşürüm, donarım, yanar eririm,
Neye dayanarak? Yanıt veririm,
Bu girdap içinde şaşkın olurum.

Kaç meclis gördümse, rivayet dolu,
Ötesi gerekmez, kifayet dolu,
Kimden ne sorduysam, şikâyet dolu,
Sonuç vermez oldu, hiçbir oturum.

Uyumsuz, ahenksiz, yüz binlerce tarz,
Gönlümü doyurmaz, onlardaki arz,
Dağarcık mı küçük, idrakim mi az?
Sofralar mı boştur, ben mi oburum.

Ruhum çırpınıyor, elan Hıra’da,
Olanlar bitenler, neydi orada?
Yaralıya hangi yara sırada?
İçine çekerken derin uçurum.

21.09.2011…Mustafa Yaralı