Okulun Öğrencileri Şiiri - Halil Aksoy

Öğrencileriydi onlar o okulun.
Kimi alt sınıf, kimi üst sınıf, kimi kısa, kimi uzun.
Karar verdiler gideceklerdi yolları uzun.
Hazırlandılar neşeyle, sabırsızdı içleri,
Bazıları rahat uyudu, bazıları mümkün mü uyusun.

Yola koyuldular erkenden, bindiler otobüse,
Yerleştiler neşeyle,
Kahkaha bol.
Üstlerinde çeşit çeşit elbise.

Sayılar alındı, yoklamalar yapıldı.
Yolcuların hepsi tastamamdı.

Gülümsediler hepsi birden.
Kır çiçekleri gibi olmuşlardı.
Kıra gitmeden.

Kaptan dediler, biz genciz, güleriz eğleniriz,
Sen izin vermesen bile, biz eğlenmesini biliriz.
Müzikler açıldı, şarkılar söylendi.
Daha ne olduğunu anlamadan,
Mola yerinde inildi.

Çantalar kapıldı, azıklar alındı.
Kır çiçekleri her bir yana dağıldı.
Yemekler yendi, oyunlar oynandı.
Demet demet kardelenler toplandı.
Korna çaldı bindiler yeniden.
Kır çiçeklerini sevinmişlerdi, bilmeden.
Geri dönme korkusu sarmıştı.
Daha yolculukları bitmeden.

Varmadan daha, heyecanları bir kat arttı.
Bakalım kır çiçekleri orada ne yapacaktı.
İndiler yolcular hepsi birer birer.
Döndüler öğretmenlerine seslendiler.
Dönme zaman bize,
Mümkün olan en geç saati ver.

Gençtiler, gezdiler dolaştılar.
Karlar üstünde hep birbirleriyle uğraştılar.
Mümkün olan her yere ulaştılar.
Dönme zamanı geldiğinde,
Belirlenen yerde ve saatte buluştular.
Güzel bir gün geçirmenin heyecanı içinde,
Sağ salim yuvalarına ulaştılar.