Okulum Şiiri - Ahmet Keleş

Kararmıştı çayın kenarında okulumuz.
Sessiz bir başına kalmıştı yalnızlığa.
Sınıf sessiz, bahçe sessiz, okul sessiz.
Dayandı tatil denilen acı, uzun ayrılığa.

Bir an da zil çaldı, şenlendi okulumuz
Sınıflar cıvıl cıvıl, bahçede çığlıklar.
Önlüksüz gelmiş kara yağız çocuklar.
Burası bizim beldemiz şirin Acarlar.

Sınıflar gül gibi burcu burcu koktu,
Neyleyim bundan sonra gülü dikeni
Öğrencilerim gülden de güzel koktu.
Yanaklarıma baldan tatlı buseler kondu.

Kanatlarımın altı kuzularımla doldu,
Onlar bizim öz evladımız gibi oldu.
Okulumuz öğrencilerle anlam buldu.
Vuslat bu yılda mutlulukla son buldu.

Sadece öğretmenlik değil bizdeki sevgi,
Onlara anne, baba gibi şefkat de gerekli.
Bunlar bizim çocuklarımız, geleceğimiz.
İyi yetiştirmek boynumuza borç oldu.

Başkanları her fırsatta eğitime eğilir.
Okul için köprü olur, dağ gibi gerilir.
Halk tarafından çokça gönülden sevilir.
Gönül dostudur, Şentürk olarak bilinir.