Okul Yılları B-Ortaokul b-Çınar Sineması ...

İbo

Çınar Sineması’nda; “İbo” diye biri
fahiş fiyata, tane ile sigara satardı,
“-başka param yok”
ya da elindeki parayı uzatıp
“-olmaz mı” diyenleri biletsiz içeri alırdı

sinemanın yan tarafındaki çıkış holünde
sigara içilirdi
'beş dakika ara'larda,
gong vurup,
ışıklar sönüp,
film başlandığında
koridoru arşınlar baştan sona,
elfeneriyle ikaz ederdi
yerine oturmayanları,
ayçiçeği çıtlatanları
“-gözüyün yaşına bakman,
atarın dışara” diye
tehdit eder sigara içenleri

avuca gizlenerek
sözde sömürülen sigaralar
“-tamam abey” diyerek söndürülürdü,
o gidince
olmakdık küfürler edilir İbo’ya
kendine her nev’iden sövüldüğünü
çok iyi bilirdi o da aslında
ama bu işi yapamalıydı biri

sahnenin her iki tarafında
film oynarken bile kırmızı ışıklı levhada
“sigara içmek ve kabuklu yemiş yemek yasaktır”
yazsa da
“-beş dakka ara
bi cığara dola” larda
parolalaşanlar kaçak girmek için hazır beklerdi
çıkış kapısı çaktırmadan açılırdı bir ara
birileri kaşla göz arasında
tuvaletlere intikal ederdi
sonra içeri dalarlardı güya
çişden geliyorlarmış gibi

Şaban Abi

ikna olduk bir cumartesi
Manarga’lı gençlerle
Şaban abinin peşine takıldık
karanlık ara sokakta pusuya yattık,
çıkış kapısına odaklandık,
çok sürmedi çıkış kapısı hafifçe aralandı
daha ilk maceramızda Sinemacı İbo,
Şaban abinin yakasına yapıştı
ani bir hareketle yüzünden ateş çıkarttı
“-gelin buraya” emrine,
kayıtsız-şartsız, çaresiz itaat etdik,
kırk yıllık asker gibi esas duruşa geçtik
baş dik, göğüs dışarıda karın çekik
nasıl ama çak gibi

öyle bir tokat aşkettiki adam her birimize
aynı anda
hiçbir şey olmamış gibi davranmaya,
asla ve asla bu konuyu anmamaya
kendi kendimize, hep birlikte söz verdik,
izimizin üzerine geri döndük, Görgü’ye
arkada kalanları ihmal etmemek uğruna
öndekiler eylense de
eski sinemaya kadar son sürat kaçıştık,
sanki İbo hâlâ arkamızdaymış gibi

atdık kapağı Şaban ağabeyin kiralık odasına
yanağına bastırdı ellerini
“barnağı gözüme ğeldi” dedi
aldırmadı yaşına-başına
elinin tersiyle sünger çekti göz yaşlarına
ilk fırsatta kendine gelince
“-ben sana bunun hesabını sorarın hadi
…………” diye
ana-avrat düz gitti,
aklına gelen her türde İbo’ya küfretti
teselli kaç para
atı alan üsküdarı geçmişti

kendi evlerimize gelene kadar hiç konuşmadan
büyük ve hızlı seri adımlarla,
birbirimizin yüzüne bakmadan
içimizden ana-avrat sövdük İbo’ya,
içimizdeki gülme iştahını içimize attık
ışıkları açmadan, aynaya bakmadan yattık
senaryo hazır, film gerçek, başrolde Şaban abi
ama ne geceydi…