Okudum nefsimi buldum tevhidi
İlahlarım bile Allaha döndü
Baktım ki âleme gönlüm seyridi
İlahlarım bile Allaha döndü
Dünyaya atıldım vardım bedende
Huzura alındım yoktum içinde
Ummana salındım gezdim dibinde
İlahlarım bile Allaha döndü
Beş para etmezdim dosta varmadan
Yüreğim ölmüştü hastalanmadan
Nefsime kul idim aralanmadan
İlahlarım bile Allaha döndü
İrademi yine Allaha verdim
Melamet zevkiyle kendimi yerdim
Aklımla fikrimle nefsimle şerdim
İlahlarım bile Allaha döndü
Boynumu bükerek vardım arife
Çektim Bismillahı oldum halife
Dünyaya baktım ki bir avuç cife
İlahlarım bile Allaha döndü
Bilen ben sanırdım Allahmış bilen
Aşk ve sevgisini insana veren
Bir tebessüm ile günahı silen
İlahlarım bile Allaha döndü
Aşkı sordum Rabbe acep aşk nedir
Maşuk ile onda ölümünedir
Gönüllüyle Hakka yürümenedir
Ladanlığım bile Allaha döndü.
22 Mart 2007
Mustafa TurhanKayıt Tarihi : 17.3.2007 11:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sorgulamak; hemde kendini sorgulamak. Sorgulanmayan bir insan kendini hatasız kabul ettiği için adeta ilah zanneder. Sonuca baktığınız zaman ise gidilen yer bellidir. Son durak olarak bilinen yer acaba neresidir. Sahibi daha iyi bilir. İnsanın kendiside bilir aslında. İnsan olarak neyi çok arzularsa onu yapar. İşsizse iş aramaya koyulur, çabalar ve bulur. İnanç yönünde de mana yönün de de düşünce olarak neyi hedeflemişse o olur. Mezara gidip orda kalacağını düşünürse mutlaka orada ve sonuçlarında kalır. Ama Hakkın ahlakını hedeflemişse, o Hak gibi olmaya çabalamış ve elinden geleni samimi olarak yapmışsa o da oradan oraya mutlaka ulaşır. Saygılar, selamlar, sevgiler.
Çok taat kıldım deme,
Kişi kendin bilmezse,
Abes yere yelmektir.....Yunus Emre
Şiirinizi okuyumca birden Yunus'u çağrıştırdı.Cenabı Allah tevhidin hakikatında n cümlemizi ayırmasın
Çok taat kıldım deme,
Kişi kendin bilmezse,
Abes yere yelmektir.....Yunus Emre
Şiirinizi okuyumca birden Yunus'u çağrıştırdı.Cenabı Allah tevhidin hakikatında n cümlemizi ayırmasın
TÜM YORUMLAR (8)