Daha onüçündeydi evlendirilmişti
Çocuk olmadan anneydi şimdi
Yıllar akıp geçiyor
Hızlı adımlarla ayak uyduruyordu
Biri hasta dört çocuğu olmuştu
Hayatındaki en güzel şeyse
Üçüncü oğlunun okuluydu
Başarılıydı okuyacak büyük adam olacaktı
Evlere temizliğe gidiyordu
kazancıyla mutluydu
Öyle büyük yüreği vardıki
Fabrikadaki işinden atılan eşi için,
Patronun karşısına dikilmiş,
İŞİ geri almıştı
Oğluna kurs parası gerekiyordu
Çırpınıyor yedi gün çalışıyordu
Tanrı yüreğine göre verdi
İş verenleri bankada hesap açtı ona
Çok mutluydu evine giderken
İçi içine sığmıyordu
Müjde verecekti oğluna
Her akşam geçitten geçerdi
Bu kez tren yolundan geçmeliydi
Eve varmalıydı biran önce
Bir ekspres tren oracıkta yıktı hayallerini
Son nefesini vermeden hastanede
Bir gayretle hesap nosunu verdi
Oğluna baktı gözleriyle OKU dedi
Bunlar EMİNE nin son sözleriydi.
Kayıt Tarihi : 1.10.2003 17:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ölümü ona yakıştıramadım hiç yaşaması gereken bir insandı ..
bu şiirimi ona atfediyorum...
TÜM YORUMLAR (1)