Oku da adam ol! Şiiri - Mikdat Bal

Okul çağı gelmiş dağın başında
Küçücük bir çoban yedi yaşında

Koyunları güder her gün sayarmış
Akşamdan ahıra öyle koyarmış

Oturup düşündü kendi kendine
Bunların sayısı çıkarsa bine

Kazancım ne olur kaça satarım
Paramı ne eder nerde tutarım

Kafayı zorladı tefekkür etti
Bir anda kendine teşekkür etti

Dediki bunları öğrenmem lazım
Hem hesabı bilmem hem de yok yazım

O gün duyguları coştukça coştu
Hemen babasının yanına koştu

Kemali edeple dedi ki “baba”?
Yaşama gayemiz nedir acaba?

Babası cevaben dedi kulluktur
Ne davar, ne de çift ne de pulluktur

Dedi hadi öğret bildiklerini
İnsanların nerden geldiklerini

Madem davar değil yaşama gayem
Nereye harcansın ömür sermayem

Dediki evladım senin babanım
Nasıl öğretirim ben bir çobanım

Bunları öğreten alimdir yavrum
En hakiki mürşit ilimdir yavrum

Öğretmez hiç bir şey sana bu sürü
Okul çağın geldi okula yürü

Derslerine iyi çalışacaksın
A’dan Z’ye kadar alışacaksın

Vatana millete faydan dokunur
Ebedi yaşarsın adın okunur

Cahiller yaşarken gezip koşarlar
Alimler öldükten sonra yaşarlar

Halâ Mevlâna’yı anıyoruz biz
İlim aşkı ile dönüyoruz biz

Cehalet karanlık ilim ışıktır
Pervane olanlar ona aşıktır

Evladım bunları iyi ki sordun
Bildiğimi dedim gerçeği gördün

Oku da adam ol, bakma babana
Gerek yok şu anda küçük çobana