Pek yaşanabilecek pardon yazılabilecek bir hayat değil :)
Bir limandayız, seferi olmayan yolcu arayan bir geminin güvertesinde uzaklara dalan yaşlı adamın paltosu gibi;
Herşeyden öte kanar yaralarımız, susturamayız, fani faniye dert olur bu yüzden kin dolu akıl denen lobi;
Bir şeylerden kısıp yola devam mı etmeli?, yoksa bağıran cümleleri dert edinip inkar mı etmeli?
Kim kurar içi barut dolu cümlelerin kelimelerini, hangi geminin kaptanı, parçalanmış yelkene karşı der ki kâfi.
Kelimeler kurşun gibi dökülürken dillerden, ufak bir mermi gibidir seçemezsin ağırlığını, etkisini;
Gözlerim pencereye dalıyor;seni isterken kaybediyorum;kıyameti yaşıyorum,
Bir terazinin iki yerinde tartılıyoruz;ve ben hep ağır basan taraf oluyorum,
Şimdilerde hüzünlü kaldırımların;yokuşlarını çıkarken, hayır deme allahın aşkına,
Saçlarını taramak istiyorum, tüm insanlardan uzaklarda karlı kaf dağlarında.
Bozkırda yeşeren çiçektin sen, gönlümde açan yaprakları duygu yüklü olan begonyam,
Uzanamadım belki yanık teninde yankılanan o tutuşan hislerine,
Varlığın;bir gün sonrasına açarken bir kapı;uyanırdım istekle senle olan günlere,
Tereddüt etmeden sevmeyi denedim kendimce, âş'ı acıya katarcasına;delice,
Varlığıyla sınanmak son isteğimdi;içimde kaybolan cevabı olmayan bilmece.
Güz yağmurları mı gerçeği anlatmak, biraz demlenip resimlerinde kaybolmak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!