Oktay Tilkili Şiirleri - Şair Oktay Tilkili

Çığlık attın bana
Bitti dedin ya
Olmadı..
Susturdun beni
Hayatımı ve
Bende ki seni..

ankara'da nemsiz, denizsiz ısmarlanmış bir gündü,
sen bir kediydin yaz selinde ıslanan
siyah
tın
ve bileklerin bandajlıydı nedense
hikayeni dinledim içimden ağladım

sesleniyorum acısal duygu sunaklarımdan
yüreğimin sen adresli sığınaklarından
duy beni
dinlerken uyut
yada unut beni.. seni
at kendini kıyılarımdan

olup biten herşey ne olabilir ki
hepsi gerçek mi yanılgı mı
yoksa gerçekmiş gibi görünen aldatmaca mı?
zaten görüntüler dünyasında olduğumuz aşikar
sürrealistimsi ön sezim aktif
ki ben onca yıllık

hangi yollardan geçtiysem
asfalt kokularını çektim içime sen diye
ve kaç farklı bedenle gördüysem
kendimi utanç sabahlarında aynada
bin mil daha nefret ettim,senden ve bedenimden
bir sonu vardı elbet cevap-sızımsı, geldi çattı

bu gece tarihe karıştıktan sonra
nerede kimle olacağım
yaşayıp yaşamayacağım meçhul
başlamayan hikayemi yakıp
yenisini çizeceğim gözlerimle satırlara

Sana evleda derken
Rüyamdan el
Salladım.
Boğazımda düğümlenen
Sözcüklerde
Tadın kaldı.

yaşam destek ünitesi-ymiş
..
bende
kafa bulandırıcı bir
paranoya spazmı yaptı neden-se
..

iadesini istiyorum
yokluğunda yüreğime akıttığım
yarı öksüz gözyaşlarımın.. aciz yakarışlarımın
talep ediyorum
verirmisiniz bana geri
loş ışıkta, yalnız onu düşünerek geçirdiğim

Ne yapacağını bilmemek,
Ne kadar kötü,
Acizlikte son nokta...
Eli kolu bağlı oturup beklemek
İntahar etmekten daha zor
Tabloda ki sessiz çocuğu beğenmedim