Oktay Tem Şiirleri - Şair Oktay Tem

Sen ve ben,
Evet,
Sadece sen ve ben olmalıydık,
Issız koylarda,
Köpük köpük dalgalarda
Kızıl yalnızlıklarda...

Karlı bir akşam üstü, kapında olabilsem.
Kendimi toparlayıp, cesaret bulabilsem.
Ve sonra uzanarak zilini çalabilsem

Kapıyı açtığında belki de tanımazsın
Sana kırılamam ki sebep olan utansın.

Ben seni yıllardan beri, sever, bekler dururum.
Sadece ben seveceksem, incinmez mi gururum?
Seniz geçen bunca yılı okyanuslara gömdüm,
Bil ki sensiz bu tekneyle ben karaya vururum.

Bir haber ver, gel sevindir, şu boş kalan kolları,

Öz Türkçe'nin piri sensin, bu ne kelâmdır?
Nasib olmaz her bir kula, ne büyük nâmdır?
Türk ulusu Yunus diye sevdiyse seni,
Bu sevgisi Hak'dan sana gelen selâmdır.

Yaradan'ın ilhamıyla dolusun Yunus.

Yıllardır sana hasret yollarını gözlerken,
Sensizliğe kahrolup, her an seni özlerken,
Yalnız sana hayatım, canım, sevgilim derken,

Bu aşk yolunda böyle bir ayrılık var mıydı?
Söyle bana, aşkımız buraya kadar mıydı?

O hançer bakışların kalbime saplanıyor,
İçimde bir yangın var, alev alev yanıyor.
Söyleyemem derdimi, yüreğim kan ağlıyor.

Ateş olmayan yerden, derler ya, duman tütmez,
Unutmamı bekleme, buna hiç gücüm yetmez.

Seni ilk gördüğüm anda, gözlerine vuruldum,
Sana ilk geldiğim anda, sanki yeniden doğdum.

Sen hep bensiz, ben hep sensiz, bomboş geçmiş seneler,
Sen hep bensiz, ben hep sensiz, yaşadık neler neler...

Ayrılıkmış verem eden,
Vuslatına eremeden,
Bir demet gül veremeden,

14 Şubat geldi geçti.
Yüreğimi deldi geçti...

Biliyorsun.
Bekliyorum seni,
Yıllardır bekliyorum...

Bazen bir limanda,
Boşalan bir gemiden,

Benimki uyku değil güzelim,
Uyku değil inan ki.
Gözlerim kapansa da
Görüyorum seni,
Duyuyorum nefesini...