14 Mart 2014’de elim bir trafik kazası sonucu genç yaşta vefat eden kıymetli dostum Oktay Terzi anısına…
Yıl iki bin on dört, martın on dördü;
Terk edip dünyayı, gittin be Oktay!
Nasıl unutalım bu gamı, derdi;
Apansız genç yaşta yittin be Oktay!
Acelen ne idi? Ne çabuk gittin,
Düştün ateş oldun, yaktın, erittin.
Kızını, eşine emanet ettin;
Deniz’ini yetim ettin be Oktay!
Duyar duymaz ta yürekten sızladık
Ölümünle kalbimizi közledik
Gülüşünü, duruşunu özledik
Yandık, burnumuzda tüttün be Oktay!
Sempatik, barışçıl fertliğin vardı,
Haksızlığa karşı sertliğin vardı.
Dostluğun zirveydi, mertliğin vardı
Bizlere çok şeyler kattın be Oktay!
Kalender bakışlım, gönüldeş gözlüm,
Ey güleç suratlım, ışık benizlim,
Yiğit arkadaşım, Karadenizlim;
Bir güneş misâli battın be Oktay!
İnsanlık yolunda iyilik güttün,
Yardımseverliğin peşinden gittin.
Seni sevenleri perişan ettin
Kara topraklara yattın be Oktay!
Bana “Müdür” derdin hani coşarak
Umut aşılardın derdi aşarak.
Sökün ettin, bizden önce koşarak
Ecel şerbetini tattın be Oktay!
Yokluğun yaradır, yerin dolamaz
Vefakâr olmayan kıymet bilemez.
Kimse çıkaramaz, kimse silemez;
Gönülde sağlam yer tuttun be Oktay!
25.01.2023
Kayıt Tarihi : 29.10.2023 01:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!