Osman Necibe'yle yuva kuruyor
Onlardan dünyaya geliyor Mehmet
Yıl otuz üç imiş gün bilinmiyor
Memeden süt emip gülüyor Mehmet
Bir sene sonrası yuva dağılmış
Babası oğlunu yanına almış
Körpe kuzu iken kimsesiz kalmış
Anam diye diye meliyor Mehmet
Necibe düşüyor dermansız derde
Aranıyor çare bilinmez nerde
Bebeği kendinden çok uzak yerde
Mazlum uykulara dalıyor Mehmet
Emanet vakti can çıktı çıkacak
Yavrum çığlıkları ciğer yakacak
Şimdi o nerdedir kimler bakacak
Akrabada soluk alıyor Mehmet
Dayısı gelir der büyük acımız
Onsuz canı teslim etmez bacımız
Allah'ın emrine yetmez gücümüz
Kim seni annenden çalıyor Mehmet
Komşusu bir sabi koynuna koyar
Oğlunun emsali tam ona ayar
Huzur ile hakkın emrine uyar
İkisinde öksüz kalıyor Mehmet
Kaç akraba görmüş görmüş kaç ocak
Bulmamış şevkatle saran bir kucak
Kimi sap eylemiş kimisi nacak
Kimine amale oluyor Mehmet
Anlatsam arada geçen yılları
Kitaplara sığmaz onun halları
Şoförlük yaparak aşmış yolları
Şimdi seksenine geliyor Mehmet
Altı yıl önceydi maziyi andık
Ah çekti gökkubbe yıkıldı sandık
Hiç anamı bilmem diyince yandık
Gözlere yaş olup doluyor Mehmet
O gün yanağından boşaldı seli
Hasretle titredi dudağı dili
Bir kere okşasın başımı eli
Duayla teselli buluyor Mehmet
Osman'der yazılan sanmayın sözdür
Hepsi yaşanmıştır babamdan izdir
Kavuşmak mümkünmü bilinmez gizdir
Vuslatı cennette diliyor Mehmet
24.05.2013 Elazığ
Osman ErcanKayıt Tarihi : 24.5.2013 20:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlk dörtlükteki 1 ve 3 .mısralardaki uyak sorunundan başka bir şey göremedim..
Özetle yazan güçlü kaleminizi kutlarım selam ve saygılarımla..
Sağlıcakla
İlk dörtlüğe bir bakayım devamını sonra okurum derken bir de baktım son dörtlüğü okuyorum. öylesine alıp götürdü şiir. Hüzünlü bir hayat hikayesi okumuş olduk. Tebrikler kaleme. Saygılarla
TÜM YORUMLAR (4)