Öksüzler Mezarlığı Şiiri - Ahmet Topuklu

İnsan tek yaşayınca mı olur tek
Sert içimli iki tek
Şimdi içer onlar her şeyi sek
Neden su olur karlar tek tek

Tutmuyor ıslak zemine
Öksüz mezarlığının talebesine
Sekreterin ajandası
Ulaşılamayan kolonyası

İkramı hayatın bunlar
Laf yapar ağız anca
Ayaklanıp durur onlar
Bir köşede canı yana yana

En acıklı yerler neresi bilir misin
Bir tabutun içi midir
Yoksa demez kimse onlara
Susup kalırlar işte bir yanda

Koruyan melekleri varsa anca
Bir teselli bir dua olur onlara
Umutları yeşerir adeta
Bir sükunet edasıyla

İsimsiz mezarı ziyaret ettin mi hiç
Canının yandığını düşünürken
Kalleş babanı gömerken izledin mi
Hiçbir şey anlamaz iken

Hayat zalim olabilir bazen
Ama yerin altı da var bilesin
Kim bilir en derin çukurda kimin cesedi
Sesim yine düğümlendi

Hangi söz açacak bu kapıyı
İlelebet olacak bu bir sancı
Sendelemek yeterli harekete
Ayaksızları düşünüp ilerle

Şükürsüz gecelerin oldu inan
Unuttun her sözü söylenen
Sanki bir mıntıka çadırı
Asker kampı edasıyla bekledin yeniden

Sevginin acısı ağır gelir bazısına
Hiç sevebilen bile olmadı bu hayatta
Adeta bir öksüz mezarında
Tek göz yaşı benimdi orada

Çiçekleri bile olmayan şu mezar
Neden var o zaman
Cesetleri kokmasın diye
Bir kimsesizin olduğu belli işte