Öksüz Şiirler - Kayan Yıldız

Azrail mesai'ye kalmıştı yine
Aldı götürdü dostum'u
Dün gece.

Geride dul bir anne,
Öksüz çocuklar,
Dedesiz torunlar,
Ve kahramansız şiirler kaldı

Kendiyle götüremedi hiçbirşey
Ne bağ, bahçe
Ne ev ne arsa
Eşlik etti giderken
Sadece cepsiz kefeni
Yoldaş oldu ona.

Oysa ne kadarda huzurluydu
Dünyada ki tüm işini bitirmişti
Sürpriz olmadı Azrailin gelişi
Zaten iki yıldır bekliyordu
Yolunu mu şaşırdı derdi bazen..

Hayattan beklentisi kalmamıştı
kimseyle arası da pek yoktu
Her gördüğüyle helalleşirdi
Ölüm onun için kurtuluştu.

Bu defa Azrail hedeften sapmadı
Kendiyle götürdü adamı
Dünya'dan göçenler kervanına
Ona da yer ayrılmıştı çünkü.

Giderken göremedi onu sevenleri
Gözyaşı dökenleri,
Dua edenleri
Göremedi.

Bilemezdi
Tahmin bile edemezdi
Bu kadar kalabalığı...

Elveda dostum
Gözün arkada kalmasın....