Öksüz Özlem Şiiri - Mehmet Işıkoğlu

Özgür özüm özü özler
Özümde kızardı közler
Hüzüne dönüştü hazlar
Vah çaresiz kalıyorum

Yandım yandım yakamadın
Doya doya bakamadım
Yare yüzük takamadım
Ah vahımdan ölüyorum

Öksüz kaldı derin özlem
Boşa gitti bunca gözlem
Süremedim dertsiz bir dem
Ümidimi siliyorum

Gönül harap arzu üzgün
Zaptolmuyor hisler azgın
Günler kara hayat bezgin
Zevalımı buluyorum

Işıkoğlu der sağlara
Sitemim gülsüz bağlara
çıkıp yaslandım dağlara
Gönül sazın çalıyorum