Öksüz Oğlan Çiçeği Şiiri - Kadir Ünlü

İkizdi ruhlarımız,
Yaratılmış iki candık,sen ve ben.
Çiğdem bahçesine girerdim,
Her baktığımda,bahar gözlerine.
Sen bir çiğdemdin,
Öksüz oğlan çiçeğiydim ben.
Delerdik karı,selamlardık Güneşi,
Doğa uyanmadan,
Sönmeden sobalar,Kış bitmeden.

Beklerdik heyecanla,
el ele gelecek aşıkları,
Görselerde şenlense gönülleri,
Aşıklardan önce,ezmeseydi bizi,
Hoyrat bir avcının ,çamurlu çizmesi.
Ne anlar avcı,çiğdemin güzelliğinden,
Aşktan sevgiden.
Düşer bir lokma eti için,
ürkek tavşanın peşine,
Basar tetiğe,
Serpilir tavşanın gül rengi kanı,
Karın üstüne.

Sonunda korktuğum oldu,
Avcılar girdi çiğdem bahçeme,
Tavşan kaçtı kurtuldu ama,
Ezdiler Çiğdemimi,çamurlu çizmeleriyle,
sarardı soldu,
Kaldım tek başıma geride,
Öksüz Oğlan çiçeğim,
Soldu Çiğdemim,
Güneş doğmuş,Bahar gelmiş,
Neyleyim...