Şiirce bir hava esiyordu püfür püfür
Nisan ayıydı ve nemliydi nisanın bulutları
En hüzünlü kelimelerle kuşanmıştı benliğim
Sende annesiz bir hayatın anlamsızlığı
Bende babasızlığın derin feryadı
Siyahı ve hayatı şikâyet eden gözlerim
Ağlayan körpe gözlerine takıldı birden
Kırkikindi yağmurları gibiydi siyah gözlerin
Ağlayışın dert oldu içime derinden
Ne oldu yavrum deyişime aldırmadan
Ok gibi fırladın salonun köşesinden
Atıldı ortaya gözleri nemli bir öğrenci
Anlatmaya başladı hazin hikâyeyi en baştan
Yüreğime ok saplandı; mosmor oldu yüzüm
Kanayan yarayı kanatmışım bilmeden
Çağırdım yavrucağızı af diledim derinden
Virane gönlünü tamire yeltendim çaresizce
Ne zaman anneye dair birkaç satır okusam
Acı kokan gözyaşların gelir aklıma o an
İzin isterim annesizlerden okuduğum her satır
Gene de boğazımda düğümlenir kekre mısralar
Hep yarım kalır anneye dair okuduğum şiirler
Muhammed Aheng
Kayıt Tarihi : 10.1.2018 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anne kavramının ne kadar kutsal olduğunu gösteren mısraları okurken annesini kaybeden öğrencimin (bilmeden) kanayan yarasını kanattım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!