Öksüz kalmasın aşk Şiiri - Tolga Sönmez

Kadehimde kanın yudumluyorum,
İçerimde çağıldayasın diye.
En köhne yerlerde geziyorum,
Ölümün yüzünü göresin diye.
Kasım ayı yeni katılmıştı tozlu bir sonbaharın can çekişine,
Sedef kakmalı tabut hazırlanmış,
Sefaletin zaferi kutlanmaya başlamıştı işte.
Kupkuru kalmıştım bu beton ormanında
Sahibim kim,bedenim kimde?
Adını sen koy bir melodiydi
Kiçti,taşkındı ve basitti
Sadeliğimi gölgeleyen ulu çınar
Dök yaprakları,savrul rüzgarla içime
Kırmızı ve kan renginede şarap gibi.
Öksüz kalmasın aşk
Sevdanın ağır ateşli nöbeti tuttuğuda
Belki soğuk bişeyler koyarsın alnıma,kızıllığıma.
Yorgun bir emekçinin
Emeklilik günlerini sürüyorum bak,
Kederden ölüyorum
Senden artık nefret bile etmiyorum.
Etekleri şarap renginde çınar,
Buselik makamından bir şarkı çal.
O yerin özlemiyle titriyor,çoğalıyor dal dal
Kocaman gözlerinden emanet kaldı bana,
Aman vermez artık yar.