Öksüz kaldım Şiiri - Meryem Keskin

Sen gittin, ben öksüz kaldım.
Yarınsız kaldım.
Kör karanlıklarda, ışıksız kaldım.
Öyle bir an geldiki nefes alamıyorum,
Boğuluyorum sandım.
Meğer, ne çok güvenmişim ben sana.
Ne çok, anlam yüklemişim varlığına.

Şimdi, gittin ya sen benden.
Sildin ya herşeyi.
İşgal edilmiş virane bir şehir bıraktın ardında.
Nereden başlasam bilmiyorum onarmaya.

Hani sevmek yeterdi mutlu olmak için insana,
Öyle demiştin ya bana.
Ekmeğim gibi, suyum gibi aldığım nefes gibi,
Sevdim seni be ama yetmedi sana.
Dedim ya, işgal edilmiş bir şehir gibiyim,
Ben senden sonra.
Her taraf yangın yeri.
Her yanım paramparça.
Hüzün yağmurları yağıyor üzerime
Göz yaşlarım da boğuluyor, umutlarım.

Bir uçurum kıyısı oldun, şimdi sen bana.
Geri dönsem, sensizlik bir adım ilerisi ölüm.
Bıçak sırtı yalnızlık, meğer ne acıymış,
Ne zormuş ayrılık.

Şimdi hüzün işgalinde gecelerim.
Ben sensiz, bir viraneyim.
Gittin ya benden bıraktın ya bizi,
Hem yetim, hemde öksüz kaldım ben şimdi.

Meğer ne çok güvenmişim ben sana.
Ne çok anlam yüklemişim varlığına.
Ne çok, ne çok.

...... Meryem Keskin......
03.04.2023........