biz aşık değildik seninle
kaçıyorduk aşktan bile
yenilerek egomuza
içimizde korkaklıklar büyüterek
o geldikçe üstümüze
biz kaçıyorduk seninle
düşlerimizi öldürüyorduk
timsah gözyaşlarıyla gömerek
can hıraş kaçıyorduk
gerçeğinde bilincini inkar ederek
silerek hafızamızdan olması gerekeni
bırakıp bırakıp gidiyorduk ardımızda anıları
öksüz kalan da biz oluyorduk sonra
sen babandan, ben anamdan
şimdi çekilip yalnızlığın koyaklarına
içli bir türkünün nağmelerine sığınıp
düşüyoruz gecelerin soğuk koynuna
ne bir zerre mavi kalıyor avuçlarımızda
ne de bir sarı yıldız bakışlarımızda
saçlarımızı da boyadık kan rengine
şimdi öpsen beni düşlerimden
yine çoğalır mıydı yüzün aynalarımda
yoksa sonsuz bir ütopya gibi
belleğimde dolaşırken adın
süzülüp düşer miydin yüreğimin ellerinden
gel diyemem artık sana
öldürdük aşkı da canice
kanlı katiliz biz ikimiz de...
Kayıt Tarihi : 12.8.2005 01:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hiç ölmez o , küllerinden doğar yeniden, gerçek aşk
sevgiler
dolunay
sen babandan, ben anamdan
şimdi çekilip yalnızlığın koyaklarına
içli bir türkünün nağmelerine sığınıp
düşüyoruz gecelerin soğuk koynuna
ne bir zerre mavi kalıyor avuçlarımızda
ne de bir sarı yıldız bakışlarımızda
Yüreginize güclü kaleminize saglik Meral hanim
Tebrikler
Sevgiler
Ne güzel yazmışsınız, sağolunuz Sayın Vurgun.
Yusuf İPEKLİ
TÜM YORUMLAR (8)