Öksüz Kaldı Şiiri - İbrahim Uludağ

Sen gittin gideli arkandan bakan
Yolunu seyreden göz öksüz kaldı
Uzaklaşıyorken yürekler yakan
Elveda diyen o söz öksüz kaldı

Arada bir vuslat yaşasa bile
Koskoca bir hafta kolay mı dile
Tak diyor her gece çektiği çile
Beden gönül yürek öz öksüz kaldı

Sen gideli her gün bakınıyorum
Ardında kalana yakınıyorum
Kaybolmasın diye sakınıyorum
Yastığımda duran iz öksüz kaldı

Sinemin ortası bir yangın yeri
Gidince bilindi yarin değeri
Kalbime yaktığın yıllardan beri
İçimi dağlayan köz öksüz kaldı.

İkimizden bir an uzak kalmayan
Hatta ayrı iken nefes almayan
Seninle bir ömür asla solmayan
Gülsima gidince "biz" öksüz kaldı.

Terk ettin de gittin ona küserek
Yaylandasın şimdi yeller eserek
Utanıp çekinip senden pısarak
Yolunu gözleyen yaz öksüz kaldı.