Öksüz Gül'ün Öyküsü Şiiri - Abdülkadir ...

“ÖKSÜZ GÜL”ÜN
ÖYKÜSÜ

01
İnsanlar vahşiydi, birbirin yerdi
Kızlardan utanır, kuma gömerdi
İçki, faiz, zina, her günah vardı
O devir derin bir dehşetti dostlar.
02
Zulümle insanlık inliyor idi
Hiç kimse hiçbir şey bilmiyor idi
Beşer bir kurtuluş bekliyor idi
Rabb’im O’nu bize lutfetti dostlar.
03
Doğumundan elli bir gün öceydi
Ebrehe Kâbe’yi yıkmaya geldi
Ebabil kuşları fırsat vermedi
Topunu orada toz etti dostlar.
04
İnsanlık kalmamış, sapmışlar idi
Ahlâken bozulmuş kokmuşlar idi
Helvadan put yapıp tapmışlar idi
O geldi putları, yok etti dostlar.
05
Beş yüz yetmiş bir de doğdu nihayet
Tevrat’ta Ahyed’ti, İncil’de Ahmet
Kur’an sa buyurdu:“âleme rahmet”
Muhammed adıyla methetti dostlar.
06
Babası Abdullah doğmadan öldü
Anne karnındayken O öksüz kaldı
Pazartesi günü dünyaya geldi
Doğudan batıya nûr etti dostlar.
07
Sütanne olarak Halime aldı
Evi bereketle bollukla doldu
Kalben ameliyat orada oldu
Hak O’ndan şeytanı def etti dostlar.
08
Annesi Âmine Ebvâ da öldü
Dadısı Eymen’den dedesi aldı
Sekiz yaşındayken o dahi öldü
O’nu amcasına devretti dostlar.
09
O öksüz ve yetim, yalnız kalmıştı
Ebu Talip O’nu eve almıştı,
Sanırım huzuru O’nda bulmuştu
O sanki şekerdi, şerbetti dostlar.
10
Bir gün amcasıyla Şam’a giderken
Kervanlar Busrâ’da dinlenir iken
Bahîra Nebi’yi fark etti, derken
Çocuğu geriye sevk etti dostlar.
11
Yaşı yirmi beşti, artık ergendi
Hatice Annemiz ile evlendi
Halası, amcası, herkes sevindi
Onlar birbirine nimetti dostlar.
12
Kırk yaşında idi Hira’ya çıktı
Mekke’ye şöyle bir ibretle baktı
Kadir Gecesiydi Cebrail sıktı
İlk emir “Oku”yu vahyetti dostlar.
13
Eve geldi hanımına söyledi
Hatice:”Amcama soralım” dedi
Varaka da olanları dinledi
Rasûl olduğunu keşfetti dostlar.
14
O’na İlk inanan Hatice idi
Ebu Bekir, Ali, bir de Zeyd geldi
Hepsi de İslâm’ı kabul eyledi
Dördü de cenneti hak etti dostlar.
15
Safa Tepe’sinde davet eyledi
Hak peygamber olduğunu söyledi
Ebû Leheb O’na imkân vermedi
“Eli kuruyası” Recmetti dostlar.
16
Müşriklerse çok ileri gittiler
Yâsir - Sümeyye’yi şehit ettiler
Hak Nebi:“Habeş’e gidin! ”Dediler
Mü’minlere bu ilk hicretti dostlar.
17
Mü’minler ilk önce Habeş’e gitti
Hallerini Necaşi’ ye arz etti
Necaşi onlara çok hürmet etti
Kendi de İslâm’a meyletti dostlar.
18
Kureyşliler amcasına geldiler
“Ne ister? Verelim keşke! ”Dediler
Vazgeçsin bu işten, bizden ne diler”
Amcası durumu arz etti dostlar.
19
O dedi: “Elime Güneş’i Ay’ı,
Hatta yeri, göğü, bütün dünyayı
Verseler bırakmam ben bu davayı”
Cevabı çok açık, çok netti dostlar.
20
Kölesi Zeyd ile Tâif’e gitti
Hakikat ve hak dinini iletti
Tâif’liler bu davete diretti
Onlar da bilmedi reddetti dostlar.
21
Rabb’inden bir gece bir emir geldi
“Burak” Diye bir bineği gönderdi
Makam-ı Mahmutta“Habîb’im”Dedi
Nebi’yi mîrac’a yükseltti dostlar.
22
Mü’minlere eza, cefalar oldu
Hamza ve Ömer de şirkten kurtuldu
İnanan sayısı tam kırkı buldu
İnsanlar gerçeği fark etti dostlar.
23
Müşrikler “Mucize göster”Dediler
Olursa imana tam söz verdiler
Gökte Ay’ı iki parça gördüler
Dediler “Bu bize sihretti” Dostlar.
24
Alış - veriş, görüşmeyi kestiler
Üç yıl tecrîd etti, hem de küstüler
Karar aldı, Beytullah’tan astılar
Kararı bir kurtçuk tüketti dostlar.
25
Ebu Talip ve Hatice öldüler
Mü’minler o kadar hüzünlendiler
O yıla,“Senetü-l Hüzün”Dediler
O yine yılmadı, sabretti dostlar.
26
Bir kaç Medineli Mekke’ye geldi
Hak Nebi onları gizlice buldu
Onlardan hidayet sözünü aldı
“Akabe Biatı” Hikmetti dostlar.
27
Mü’minler Mekke’de çok bunalmıştı
Habbablar, Bilâl’ler darda kalmıştı
Bütün Müslümanlar hazırlanmıştı
Rabim de hicreti emretti dostlar.
28
Umeyye hicreti haber alınca
Öldürmeye karar aldı şeytanca
Arayıp Rasûl’’ü bulamayınca
Bulana yüz deve vâdetti dostlar.
29
Ebu Bekir, Rasûl beraberdiler
Sevr’de mağaraya tez gizlendiler
Müşrikler onları göremediler
Örümcek ağ ördü, gizletti dostlar.
30
Onlar yollarına devam eyledi
Suraka:“Arkadan yetiştim” Dedi
Allah O’na dahi fırsat vermedi
Kuma saplanınca pes etti dostlar.
31
Devam eylediler Kuba’ya kadar
Farz oldu, cumayı orda kıldılar
Veda tepesine çabuk vardılar
Medine onlara hasretti dostlar.
32
Dediler: “Taleâl bedru aleynâ! ...
Hoş geldin, salât ve selâmlar sana”
Mü’minler O’nun o haklı yoluna
Malını, canını vakfetti dostlar.
33
Ensar Muhacir’i kardeş eyledi
“Yahûdi-Nasara vatandaş“ Dedi
Evs ile Hazrec’ler savaş ederdi
Onları acilen sulh etti dostlar.
34
Mescid-i Nebi’yi inşa eyledi
Bilâl’’de ezanı nida eyledi
Mü’minler namazı eda eyledi
Medine artık bir devletti dostlar.
35
Müşrikler yeniden bir baş kaldırdı
Bedr’e gelip mü’minlere saldırdı
Allah orda mü’minleri güldürdü
Bu sonuç onları mest etti dostlar.
36
Müşrikler Bedir’de esir oldular
Mü’minler güzel bir karar aldılar
İlim öğreteni hemen saldılar
Bu da güzelce bir hâletti dostlar.
37
Mekkeliler Medine’ye gelmişti
Nebi:“Şehri savunalım” Demişti
Meydan savaşına hükmedilmişti
Uhud’un rüzgârı çok sertti dostlar.
38
Elli mü’min okçu dağa yerleşti
Hak Nebi:“İnmeyin sakın! ”Demişti
Okçular bu emri ihmal etmişti
Uhud’ta Hamza’yı kaybetti dostlar.
39
Necîd’liler Peygamber’e gelmişti
“Âlim gönder din öğretsin” Demişti
Altmış dokuz ashap katledilmişti
Maûne Vak’a sı vahşetti dostlar.
40
Mü’minler umreye hazırlandılar
Mekke yakınına kadar vardılar
Müşrikler onları bırakmadılar
Zındıklar umreyi zehretti dostlar.
41
Onlara dedi ki:“Konuşmalıyız
Bura Hudeybiye barışmalıyız.
Olmazsa o zaman savaşmalıyız”
Sulh ile durumu halletti dostlar.
42
Müşrikler barışı hemen bozdular
Şeytana uydular, hemen kızdılar
Mü’minler Yesrib’e hendek kazdılar
Bu da müşrikleri kahretti dostlar.
43
Müşrikler bir ayda ümidi kesti
Hendek savaşı da boş bir hevesti
Onlara muhalif bir rüzgâr esti
Savurdu hepsini, mahvetti dostlar.
44
Zeyd bir elçi idi, O katledildi
Usame ordusu Mute’ye geldi
Cafer ve Abdullah şehîd edildi
Hâlid Şamlıları mat etti dostlar.
45
Yıl altı yüz otuz Mekke fetholdu
Mü’minler Mekke’yi savaşsız aldı
Her yere huzur ve mutluluk doldu
İslâm Mekke için servetti dostlar.
46
Ebu Süfyan İslâm yolunu tuttu
Mü’minlere fetih büyük umuttu
Geçmişteki olanları unuttu
Mü’minler hepsini affetti dostlar.
47
Ashapla son Veda Haccı’na geldi
Arafat ta hutbesini söyledi
Hüccacla Kâbe’yi tavaf eyledi
Dua etti, Allah’a şükretti dostlar.
48
Dedi:“Allah birdir, dinimiz hak din,
Yalnız Allah için ibadet edin!
Ne zulme uğrayın, ne de zulmedin”
Veda Hutbesi’ni dinletti dostlar.
49
“Kadın haklarına riayet edin!
Çevreyi koruyun, çocuğu sevin
Emaneti her dem ehline verin”
Diyerek dinini öğretti dostlar.
50
Kan davası, faiz kaldırılmıştı
İçki, kumar, zina yasaklanmıştı
Sâdece iki şey bırakılmıştı:
Biri Kur’an, biri sünnetti dostlar.
51
Masumdu, emindi, sıddık, zekiydi
Hem mübelliğdi, hem müjdeciydi
Doğarken ölürken “Ümmetim”Dedi
O’nu düşündüren ümmetti dostlar.
52
Ayşe’nin evinde çok hasta idi
“ “Ebu Bekir namaz kıldırsın” Dedi
Altmış üç yaşında veda eyledi
Bu fâni dünyayı terk etti dostlar.
53
Nebi’nin dört kızı, üç oğlu oldu
Kasım ve Abdullah, İbrahim öldü
Rukiye ve Zeynep Ümmügülsüm’dü
Fatıma ayrı bir kıymetti dostlar.
54
Ebu Bekir, sıddık makamındaydı
Kızı Ayşe Peygamber’e hanımdı
Malıyla, canıyla hep yanındaydı
Himmetle hedefi hizmetti dostlar.
55
Ömerü-l Faruk ta kayın pederi
O’ nun hilafette ayrıydı yeri
Ayırt etmez idi zengin fakiri
On yıl adaletle hükmetti dostlar.
56
Osman Zinnûrenyndi, O’nu severdi
“O’ndan melekler de hayâ ederdi”
Son zamanda fitne fesat yeşerdi
O Şehîd, cemildi, cömertti dostlar.
57
İlim Ali’deydi, Fatma’yı verdi
Nebi’nin soyu da onlarla sürdü
O’nu Hak aslanı, Ehl-i Beyt gördü
O da şehîd oldu, pek mertti dostlar.
58
Hasan’la Hüseyin torunlarıydı
Kerbelâ onların âh-u zarıydı
Câhiller onların canına kıydı
Kalpleri kapkara, kasvetti dostlar.
59
Dünya karanlıktı, O aydınlattı
İnsanlara insanlığı anlattı
Sevgi ile gönülleri kuşattı
O bizi gönülden fethetti dostlar.
60
İnsanlar beşerdi, her an şaşardı
İnsanların yardımına koşardı
Mütevazı, masûmâne yaşardı
Bizi de kibirden men etti dostlar.
61
Risâleti her hâlinden belliydi
Ahlâkı Kur’an dı, mucizesiydi
Kullukta O Hakk’ın bir timsaliydi
O bütün âleme rahmetti dostlar.
62
Efendimiz hakkı tebliğ eyledi
Her doğruyu, her güzeli söyledi
O’nun hayatı da işte böyleydi
Her sözü bize bir senetti dostlar.
63
Ömründe kimseyi incitmemişti
İnsana sevgiyle ışık vermişti
“En son ve hak din İslâm”Demişti
Ebedi istedi ve gitti dostlar.

*****
Okudum, kısaca anlattım sana
Ne güzel örnektir! Bilen insana
Hak nasip eyledi Kadir kuluna
O’nu da şiirle söyletti dostlar…

A. KADİR ŞAHİN