Öksüz Emin'nin Dramı Şiiri - Kâzım Özgür

Annesi evlendi acıyla doldu,
Kardeşi Mustafa açlıktan öldü.
Acı keder ile sararıp soldu,
Bunca acıları silip de geçti.

Kardeşi ölünce ağladı Emin,
Kader zincirine bağlandı Emin,
Yokluk çilesiyle dağlandı Emin,
Felek çemberinden, gelip de geçti.

O masum çocukken dolup taşarken,
El kapılarında öksüz yaşarken…
Çetin zorlukları mecbur aşarken,
Hayat girdabını, bilip de geçti.

Okul eğitimi görmedi Emin,
Çocukluk zevkini sürmedi Emin,
Kadere kızıp da yermedi Emin,
Derin düşünceye dalıp da geçti,

Babası şehitmiş acı yarası,
Nasip olmadı hiç şehit parası.
Alnina yazılmış kader karası.
Acılar içinde kalıp da geçti.

Alamadı yalan dünya muradı,
Fakirliğin çaresini aradı…
Çok çalıştı hep ellere yaradı.
Bunca engelleri delip, de geçti.

Ömrünce bir huzur almadan gitti,
Zevki âlemine dalmadan gitti,
Altmış üç yaşını dolmadan gitti,
Bunca engelleri bilip geçti

Kazim ÖZGÜR
3/OCAK/2010