Şimdi istişare çağı ruhumla benim
Ruh tenin anasıdır cesetler öksüz
Gittin sen..Ve şimdi kimsesiz tenim
Karanlık bir acunum,ışıksız göksüz
Gök çökmüş,yer yıkılmış,yitmiş gökler örtüsü.
Bulutlarım yok olmuş,gitmiş göklerin süsü
O bulutlar ki tanrının bir ebru sanatıdır
O bulutlar gök kuşunun aydınlık kanatıdır
Şimdi neylesin kuşlar nasıl yaşasın göksüz?
Kışta neylesin balalar,neylesin börksüz?
Yâd elde kalan nitsin?Neylesin köksüz?
Senin yokluğunda tenim neylesin öksüz?..
Kayıt Tarihi : 19.6.2017 19:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!