Sevmeli İnsan Şiiri - Aydın Genç

“Sevmeli İnsan”
Bazen bir agacı sevmeli..
Bazen bir çiçeği..
Bazen yaralı bir kuş’u sevmeli..
Bazende öksüz bir çocuğu..
öyle sevmeliki,sevdiği her kimse ve neyse uğruna ölmeli..
öyle çok özlemeliki..
inim inim inlemeli hasretinden..
sevmeli insan..
Bazen bir kötüyüde sevmeli..
öyle bir sevmeliki o’nu..
kusurlarını örte örte sevmeli..
sevmeli insan..
öyle bir sevmeliki..
ölmeli sevgisinden..
öyle bir ölmeliki..
nefessiz kalmalı onsuzken..
boğulduğunu hissetmeli görmediğinde..
dedimya ey sevgili..
sevmeli insan..
öyle bir sevmeliki..
hiç yanından ayrılmamalı..
eli,ayağı,kolu olmalı..
görmeli onun her görmek istediğini..
gözü olmalı,görmeli tüm görmek istediklerini..
duymalı işitmek istediği tüm güzel şeyleri..
sevmeli insan..
daima sevmeli,hep sevmeli..
imkansızlıklarda boğuşa boğuşa sevmeli..
şartlar ne olursa olsun zorlayarak
sevmeli..
Bazen ağlayarak sevmeli,bazense gülerek sevmeli..
dedimya ey sevgili..
sevmeli insan..
canı çıkarcasına sevmeli..
sevmekten kim usanmışki..?