Öksüz Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sensiz bir boynu bükük öksüz olup kalmışım,
İki elim koynumda duvar diplerinde,
Gözlerim yol çekiyor yolları gördükçe,
Önümde yollar yol yol oluyor
Ve uzaklaşıp kayboluyor çıplak tepeler arkasında,
Ne ben farkındayım yaşadığımın,
Ne de başkaları
Farkında.

Bir akıllı başım yok ki; vurayım duvarlara,
Bir akılsız baş, bir de yaralı yürek tüm varlığım,
Ötesi toz-duman,
Ötesi silme gözyaşı, silme kan,
Kemiklerime kadar işleyen sızı,
Özlem, ayrılık, hüzün,
Tümü kapalı kapı, çıkmaz sokak,
Zaman habire küle dönüp duruyor başımda
Yanarak.

Giden günlerimi yeniden mi bulurum, sanıyorsun?
Aldanmıyor musun?
Uzatmaları oynuyor yüreğim bir büyük karasevdada,
Bir eli toprakta, biri zamanda,
Geleceğinde ne kaldı ki uzun geçmişine göre,
Kaldırıp da sana bir bedel olarak
Vere?

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 11-12/100)