Kar üşür, geceler talan öksüzlüğün yüreğinde
Donduran soğuktur; çatal dilli, sinsiden sokulmuş!
Bariden fiske fazla, belki den dirhem az
Can üşür, anadan doğduğunda.
Sır değil, mehdi istemez! Kıyamet gelmiş, can acılarda
Sökmüyor şafakları, geceler uzun, saatler zamanı ölçmüyor
Geçen görmüyor, gören geçmiyor! Sanki bir boyut farkı
Bir yokluk var, bir boşluk arada, karanlık biliyor da
Işık umursamaz.
Bir diyor; iki olmaz, ikiden çok
Her bana, gün bana, dön bana diyorlar, hiç vermeden
Zen bile bakmıyor, bırak sevsin yokta var gibi
Varda yok diyen zen midir? Yokta var bilen o kimdir?
Bir miladı daha yüzüne bulaştırdın, ey dünya!
Gözüne duracak, bir gün seninde hesabın olacak!
Sen kimlere kendini hamal ettin, kimlere yurt ettin!
Kimliğin çıkacak bir gün ortalığa, utanacaksın
Öleceksin bir öksüzün kalbinde.
Kayıt Tarihi : 23.2.2014 12:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!